Blues voor Menno W.

Kleine kajuitboot die op het
spiegelend water zacht voorbij tjoekt –

geluid dat langzaam in de verte
wegsterft, stilte die weerkeert – kalm

kabbelt de rivier, nat gras onder mijn
naakte voeten en de zon!

de roze zon die aan de einder in het water
zakt – Nu, dat het blauwe heimwee uur

begint, de blauwe schaduw van mijn hand
de bergen aan de overkant, blauwer en

dieper door het wegebben van kleur –
Nu schrijnt dit licht niet meer

verscheurt dit licht je ziel niet meer
verzink je in de blauwte van het uur –