Zo fier, zo teder en zo autonoom

Zo fier, zo teder en zo autonoom –
de hemelsblauwe bloemenkroon

trillend en wiegend in de wind,
buigzaam en tegelijkertijd rechtstandig

op zichzelf staand en toch onderdeel van
een geheel – en aan geen enkel gebod

gehoorzaam, ze wil alleen maar leven
In januari zie ik haar in bloei staan

op de kale rotsen aan de kust van de
Middellandse zee, een lieflijke

exoot – onbewust van de christelijke
cultuur waarin alles tot vervelends

toe over de dood gaat, zwaait ze
uit de verte levendig naar mij