Zo fier, zo teder en zo autonoom –
de hemelsblauwe bloemenkroon
trillend en wiegend in de wind,
buigzaam en tegelijkertijd rechtstandig
op zichzelf staand en toch onderdeel van
een geheel – en aan geen enkel gebod
gehoorzaam, ze wil alleen maar leven
In januari zie ik haar in bloei staan
op de kale rotsen aan de kust van de
Middellandse zee, een lieflijke
exoot – onbewust van de christelijke
cultuur waarin alles tot vervelends
toe over de dood gaat, zwaait ze
uit de verte levendig naar mij